Staatsobligaties zijn leningen die uitgegeven worden door een staat om zijn uitgaven te financieren. Ze voorzien in de uitkering van een rente, de zogenaamde “coupon”, in ruil voor het voorschot van fondsen dat de belegger verstrekt. Bij de uitgifte worden voor de obligatie het bedrag van de lening, de rentevoet, de periodiciteit voor de uitkering van de rente en de datum waarop hij de hoofdsom terugbetaalt (looptijd) vastgelegd.

Als voorbeelden vermelden we voor Frankrijk de “Obligations assimilables du Trésor” (OAT), voor Duitsland de “Bunds”, voor het Verenigd Koninkrijk de “Gilts” en voor de Verenigde Staten de “Treasury Bonds”. Deze effecten bieden de belegger een goede kredietwaardigheid, dit wil zeggen een solide garantie dat het kapitaal zal worden terugbetaald op de eindvervaldag.

“Corporate” obligaties zijn obligaties die worden uitgegeven door een privébedrijf. Hun kredietwaardigheid hangt af van de financiële gezondheid van het uitgevende bedrijf. In het algemeen is hun renteniveau aantrekkelijker dan dat van staatsobligaties, dit als vergoeding voor het grotere risico dat eraan verbonden is.

Converteerbare obligaties bieden de mogelijkheid om met een beheerste volatiliteit te profiteren van de koersstijging van aandelen. De aandelencomponent is de belangrijkste prestatiemotor van de activaklasse tijdens periodes van markthausse, dit dankzij de herwaardering van het conversierecht. De obligatiebodem biedt bescherming in periodes van dalende markten.

Inflatiegeïndexeerde obligaties bestaan uit een op de inflatie geïndexeerde hoofdsom en een rente. De rentevoet is over het algemeen lager dan die van vastrentende obligaties met dezelfde looptijd. De coupon wordt geherwaardeerd opdat de waarde in de tijd dezelfde blijft dan degene die vooropgesteld werd bij de uitgifte. Ze bieden de belegger de mogelijkheid om zijn koopkracht en belegging te beschermen tegen de inflatie. Hun werking is vergelijkbaar met een portefeuilleverzekering